Naalala ko tuloy ang PEBA 2009 entry ng My Orange Vest- 'yong bahagi ng Isang Dosenang Pagmamahal bilang 9 at 10 niya.
Ang pagiging 'pag-asa ng pamilya at ng bayan' pala ay dapat may limitasyon at hangganan din. Responsibilidad din nating mga OFW ang turuan kung paano mangisda ang ating mga mahal sa buhay, hindi 'yong bigay nang bigay lang tayo ng isda.
walang kamatayang trabaho para sa LAHAT ng pamilyang naiwan...
mali kaseng ini-spoiled ang lahat... dapat tinuturuan sila kung paano magtrabaho at magbanat ng buto dahil hindi habambuhay may trabaho tayo sa ibang-bansa. hindi habambuhay malakas ang katawan natin... babalik at babalik pa rin tayo sa Pinas....
sana lang may mabuting buhay na naghihintay sa atin doon sa pagkakataong yun. sana lang makita natin ang lahat ng ating ipinundar. sana lang may prinsipyo ding ang lahat ng naiwan!
Dahil sa ating tradisyon na "extended family", maraming kamag-anak ang tila umaasa na lamang sa kita ng isang pobreng OFW na sa halip ay napupunta lamang sa kanyang aawa at mga anak.
Sana matuto naman ang iba na magsikap at huwag maging pala-asa sa kamag-anak na OFW NA ang hangarin ay maiangat ang kanyang sariling pamilya.
sa konti lang ang may ganitong pangyayari,pero sa napagdaanan ko ring sitwasyon dito sa lupang buhangin,marami na ang halos di na umuuwi at tumanda na dito para magtrabaho,dahil iniisip na maraming pamilya ang umaasa.
May kilala ako niyan, malapit na malapit sa akin. kapatid ko. we bought a trike and sidecar para gamitin pangkabuhayan, it was good for a few months, pero hayun benenta ang sidecar.
Sa isang puno daw, meron talagang pasaway, and though I don't give up, and lose hope. I give a stinging lesson to my brother. I took back the trike and have other's drive it.
I know this is true, many families with a breadwinner abroad have this instance of depending on the mainframe of the family. Pero wala nang tsansang makapagpahinga man lang ang Itay, na sana, bago siya mamatay, makapundar siya ng para sa isang magarbong bakasyon niya at ng asawa. Sa Pinas nga naman, hayyy.
Minsan tayo(OFW) rin ang may kasalanan. Kasi minsan pinapakita natin na madali lang ang pera sa abroad kaya tuloy di gaanong nila nakikita ang pagsasakripisyo at paghihirap natin. Isang hingi bigay agad o kaya pag-uwi kay malalaking balikbayan box. Mabuting iparamdam sa kanila ang hirap natin sa pagtatrabaho baka sakaling maunawaan nila na ang lahat ng bagay ay pinaghihirapan at di nakukuha sa madalian.
At ilan na nga ba silang nakasalamuha ko na ganyan ang istorya? Sila na nagpa-aral ng anak, gumastos sa kasal ng anak, panganganak, binyag at gatas, at ngayo'y nagpapa-aral ng mga apo.
Marami.
Pero sino bang magulang ang makakatiis na mahirapan ang kanilang mga anak?
Pride and joy na yata nang mga nasa abroad na tumulong sa mga kamag-anak (primary and extended) nila sa Pinas. OK lang as long as yung mga tinutulungan ay nagsusumikap na makatayo sa sarili at hindi na lamang laging aasa habang buhay.
Sad reality. Parte ng 'close family ties'. Kahit hindi OFW yung breadwinner, maraming ganitong sitwasyon satin sa Pilipinas. Minsan kelangan lagyan ng limitasyon ang pagtulong. Pero pag andyan na ang sitwasyon mahirap tanggihan.
akala ko nga chickboy si tatang hehehe, hay naku marami talagang ganyang story sa atin....kakaawa lang kaso ang hirap mangaral sa mga taong "pasaway" hehehe....dapat turuan natin silang hindi maging tamad.....ang galing blogusvox! straight to the point din ;-)
bertN, ng makapagtapos kaming magkakapatid, mga kamag-anak naman ang inatupag pag-aralin ng magulang ko. Buti naman at maayos na rin ang kanilang pamumuhay.
atticus, akala ko pusong bakal ka. Nagpapadala ka rin pala pag Xmas at enrolment. Hindi mo rin matiis, ano?
ever, whoohooo, lol!! Okay yun ah - "mental state mentality"!!
Francesca, mahirap talagang intindihin, lalo na kung dayuhan at hindi tumira ng pinas. IMO, hindi maganda ang ganitong kultura dahil sinasamantala ng mga tamad na kamag-anak.
Sardz, nasa magulang yan eh. Kung nung bata pa e tinuruan na't dinisiplina, dadalhin ito kahit pag tanda.
very typical nga. Akalain mo yun, pati anak ng anak nya, sya pa rin. Aba, pag ang anak e nag asawa na, ibig sabihin, handa na nyang harapin ang buhay no!
Ka Rolly, who ever said that "tribal mentality" is a thing of the past is wrong. Clannish pa rin tayo and this "supporting even extended family" is one proof.
Mari, you may not like it but it exist and I don't know if you can avoid it if it looks at you straight in the eye.
dacz, welcome back! Saan ang toka mo rito sa Riyadh?
Amazing that the two pics tell the complete story my friend. So darn true. I need not say more ! This should be on a billboard back in Pinas. Magka epek kaya ? hehe
ang nakakainis lang minsan, kapag hindi ka nakapagbigay agad o di naman kaya kapag humindi ka sa mga hinihingi nila, ikaw pa ang masasabihan na maramot, mayabang o kaya walang utang na loob.
kuwento pa nga nung isang kaibigan ko, nung minsang umuwi siya, biglang dumalaw yung isang malayong kamag-anak. e maraming anak itong relative na ito at nahihirapang magpa-aral. so nag-request sa kaibigan ko na sagutin na lang yung gastos. nung humindi yung kaibigan ko kasi marami pa daw siyang ibang responsibilidad at plano, sinabihan pa siya na paano na daw mag-aaral yung mga bata. naging problema na tuloy nung kaibigan ko yung problema nung kamag-anak.
moonsparks, yan ang hirap sa mga taong hindi nag-iisip. Banat lang ng banat tapos ipapasa sa iba ang problema. Idadamay at kokonsyensyahin pa ang ibang nananahimik.
Naalala ko tuloy ang PEBA 2009 entry ng My Orange Vest- 'yong bahagi ng Isang Dosenang Pagmamahal bilang 9 at 10 niya.
ReplyDeleteAng pagiging 'pag-asa ng pamilya at ng bayan' pala ay dapat may limitasyon at hangganan din. Responsibilidad din nating mga OFW ang turuan kung paano mangisda ang ating mga mahal sa buhay, hindi 'yong bigay nang bigay lang tayo ng isda.
Nice, Kuya Blogusvox!
this really happens. so sad but true and a lot people usually depend their life on other people who they didnt know are as well struggling.
ReplyDeleteHehehe :D Galing!!!
ReplyDeleteKawawang Itay, baka pati magiging anak ng apo nya iasa pa kay itay :D
isang masakit na katotohanan. marami akong kilalang ganyan..
ReplyDeletetypical Filipinos...
ReplyDeletewalang kamatayang trabaho para sa LAHAT ng pamilyang naiwan...
mali kaseng ini-spoiled ang lahat... dapat tinuturuan sila kung paano magtrabaho at magbanat ng buto dahil hindi habambuhay may trabaho tayo sa ibang-bansa. hindi habambuhay malakas ang katawan natin... babalik at babalik pa rin tayo sa Pinas....
sana lang may mabuting buhay na naghihintay sa atin doon sa pagkakataong yun. sana lang makita natin ang lahat ng ating ipinundar. sana lang may prinsipyo ding ang lahat ng naiwan!
Dahil sa ating tradisyon na "extended family", maraming kamag-anak ang tila umaasa na lamang sa kita ng isang pobreng OFW na sa halip ay napupunta lamang sa kanyang aawa at mga anak.
ReplyDeleteSana matuto naman ang iba na magsikap at huwag maging pala-asa sa kamag-anak na OFW NA ang hangarin ay maiangat ang kanyang sariling pamilya.
sad but true :( and they don't realize how lonely it can get overseas.
ReplyDeletesangkaterbang asa ang aasahan.
ReplyDeletesa konti lang ang may ganitong pangyayari,pero sa napagdaanan ko ring sitwasyon dito sa lupang buhangin,marami na ang halos di na umuuwi at tumanda na dito para magtrabaho,dahil iniisip na maraming pamilya ang umaasa.
May kilala ako niyan, malapit na malapit sa akin. kapatid ko. we bought a trike and sidecar para gamitin pangkabuhayan, it was good for a few months, pero hayun benenta ang sidecar.
ReplyDeleteSa isang puno daw, meron talagang pasaway, and though I don't give up, and lose hope. I give a stinging lesson to my brother. I took back the trike and have other's drive it.
I know this is true, many families with a breadwinner abroad have this instance of depending on the mainframe of the family. Pero wala nang tsansang makapagpahinga man lang ang Itay, na sana, bago siya mamatay, makapundar siya ng para sa isang magarbong bakasyon niya at ng asawa. Sa Pinas nga naman, hayyy.
ReplyDeleteMinsan tayo(OFW) rin ang may kasalanan. Kasi minsan pinapakita natin na madali lang ang pera sa abroad kaya tuloy di gaanong nila nakikita ang pagsasakripisyo at paghihirap natin. Isang hingi bigay agad o kaya pag-uwi kay malalaking balikbayan box. Mabuting iparamdam sa kanila ang hirap natin sa pagtatrabaho baka sakaling maunawaan nila na ang lahat ng bagay ay pinaghihirapan at di nakukuha sa madalian.
ReplyDeleteAng galing po ng gawa nyo!
Ingat
Drake
Naantig naman ako...
ReplyDeleteAt ilan na nga ba silang nakasalamuha ko na ganyan ang istorya? Sila na nagpa-aral ng anak, gumastos sa kasal ng anak, panganganak, binyag at gatas, at ngayo'y nagpapa-aral ng mga apo.
Marami.
Pero sino bang magulang ang makakatiis na mahirapan ang kanilang mga anak?
totoo ang ganyang istorya, at masasabi kong common ang ganiyan. daming nakasabit, daming palamunin kahit hindi na ang kanilang immediate family.
ReplyDeletenaalala ko nga yung kasamahan ko dati, pati asawa ng anak nyang babae eh sagot pa nya ang pambisyo. tsk tsk.
Very true! Some are sending their nieces and nephews to school, funding the medication of an ailing relative, and so on. Hay, buhay Pinoy!
ReplyDeleteRJ, the key word is "independent". Dapat maaga nating ituro sa mga bata ito.
ReplyDeletedonG, meron kasing tao na akala'y responsabilidad ng kamag-anak na sila'y tulungan.
CM, matindi na ang katamaran ng taong yan kung lahat i-asa sa iba.
R-yo, kung minsan magugulat ka sa naririnig mong kwento na akala mo'y sa teleserye lang nagaganap.
Azel, walang pag-aalinlangan sa takbo ng buhay kung alam ang daang tinatahak.
ReplyDeletePope, napapansin kong dumarami ang "kamag-anak" at "kaibigan" pag nagkakalaman ang bulsa.
Mimi, true, akala kasi nila "pinapala" ang pera sa ibang bansa.
ever, yan ang tinatawag na "welfare state" mentality.
Kenjie, kung minsan dapat ding magkaroon ng pusong bakal para maturuan ang mga walang disiplina sa buhay.
ReplyDeletesheng, kaya siguro hindi tayo umaasenso as a nation dahil sa ganyang pananaw.
DRAKE, meron din kasing kababayan na gustong ipahiwatig na sila'y "successful" sa buhay kaya nila nagagawa yan. Salamat sa pag bisita.
Nebz, bilang ama, mas gugustohin kung makitang tumatayo ang aking anak sa sariling paa, kung ang kapalit nito ay pag disiplina habang bata pa.
ardyey, ibang klase naman yan. Sa sobrang pagmamahal sa anak, mas lalo nyang nilulublob ito sa asa at kahirapan.
ReplyDeleteAbaniko, okay lang ang mag pa-aral sa mga kamag-anak na karapat dapat at naghihikahos. Ngunit dapat unahin ang kapakanan ng pamilya.
Pride and joy na yata nang mga nasa abroad na tumulong sa mga kamag-anak (primary and extended) nila sa Pinas. OK lang as long as yung mga tinutulungan ay nagsusumikap na makatayo sa sarili at hindi na lamang laging aasa habang buhay.
ReplyDeletekahit nga wala sa abroad, basta nagkatrabaho sa maynila, ang akala ng mga naiwan sa probinsiya ay naghahakot ka ng pera.
ReplyDeletewhich is one reason i don't go home at all anymore. nakakaasar iyong sasabihan ka na magpainom ka, magpamiryenda ka.
my brothers are like that. hindi nagsikap noon. so i send them money during christmas and enrolment lang.
Sad reality. Parte ng 'close family ties'. Kahit hindi OFW yung breadwinner, maraming ganitong sitwasyon satin sa Pilipinas. Minsan kelangan lagyan ng limitasyon ang pagtulong. Pero pag andyan na ang sitwasyon mahirap tanggihan.
ReplyDeletemagandang pagbasihan yun ah, "mental state mentality"
ReplyDeleteHAHAHA, I find that a reality that bites all of us OFWs.
ReplyDeleteSi frenchman, cannot understand why, we wrok for the whole tribe of our family, when a family consist only of husband, wife (and children)
if kasama pa daw apo, apo sa tuhod, it is a nonstop help.
I feel, if instead na si tatay lahat padala, why not get one or two of the kids to work abroad also and let him feed HIS own family.
We cant always provide fish for them to eat. we can TEACH THEM fish out for their food themselves...
And sa totoo lang, yung tinutulungan natin, tamad!
ReplyDeletedonot deserve to have our help, pero sige help tayo.
Once my brother blackmailed me, he will kill daw the whole clan namin.
I told him off:
i told him: Okey, see you in Jail.
Hindi naman niya ginawa.
takot din pala.
akala ko nga chickboy si tatang hehehe, hay naku marami talagang ganyang story sa atin....kakaawa lang kaso ang hirap mangaral sa mga taong "pasaway" hehehe....dapat turuan natin silang hindi maging tamad.....ang galing blogusvox! straight to the point din ;-)
ReplyDeletebertN, ng makapagtapos kaming magkakapatid, mga kamag-anak naman ang inatupag pag-aralin ng magulang ko. Buti naman at maayos na rin ang kanilang pamumuhay.
ReplyDeleteatticus, akala ko pusong bakal ka. Nagpapadala ka rin pala pag Xmas at enrolment. Hindi mo rin matiis, ano?
Ms.Jo, true, madaling sabihin pero mahirap ding gawin. Lalo na't kadugo mo. : (
ever, whoohooo, lol!! Okay yun ah - "mental state mentality"!!
ReplyDeleteFrancesca, mahirap talagang intindihin, lalo na kung dayuhan at hindi tumira ng pinas. IMO, hindi maganda ang ganitong kultura dahil sinasamantala ng mga tamad na kamag-anak.
Sardz, nasa magulang yan eh. Kung nung bata pa e tinuruan na't dinisiplina, dadalhin ito kahit pag tanda.
very typical nga. Akalain mo yun, pati anak ng anak nya, sya pa rin. Aba, pag ang anak e nag asawa na, ibig sabihin, handa na nyang harapin ang buhay no!
ReplyDeleteYikes, uso nga yang isang buong extended family ang binubuhay ng OFW. Grabe. Ayoko nyan!
ReplyDeletelife oh life....buhay nga naman lol lol lol walllah nice to be back again here in bloggywood my first comment here after my long absencezzzzz
ReplyDeleteKa Rolly, who ever said that "tribal mentality" is a thing of the past is wrong. Clannish pa rin tayo and this "supporting even extended family" is one proof.
ReplyDeleteMari, you may not like it but it exist and I don't know if you can avoid it if it looks at you straight in the eye.
dacz, welcome back! Saan ang toka mo rito sa Riyadh?
Amazing that the two pics tell the complete story my friend. So darn true. I need not say more ! This should be on a billboard back in Pinas. Magka epek kaya ? hehe
ReplyDeletebw, thanks. Para bang "a picture paints a thousand words"?
ReplyDeletearap lang batukan nung anak sa cartoon.
ReplyDeleteang nakakainis lang minsan, kapag hindi ka nakapagbigay agad o di naman kaya kapag humindi ka sa mga hinihingi nila, ikaw pa ang masasabihan na maramot, mayabang o kaya walang utang na loob.
ReplyDeletekuwento pa nga nung isang kaibigan ko, nung minsang umuwi siya, biglang dumalaw yung isang malayong kamag-anak. e maraming anak itong relative na ito at nahihirapang magpa-aral. so nag-request sa kaibigan ko na sagutin na lang yung gastos. nung humindi yung kaibigan ko kasi marami pa daw siyang ibang responsibilidad at plano, sinabihan pa siya na paano na daw mag-aaral yung mga bata. naging problema na tuloy nung kaibigan ko yung problema nung kamag-anak.
prinsesamusang, nakaka-inis di ba?
ReplyDeletemoonsparks, yan ang hirap sa mga taong hindi nag-iisip. Banat lang ng banat tapos ipapasa sa iba ang problema. Idadamay at kokonsyensyahin pa ang ibang nananahimik.
It is an interesting post and graphics! I agree with the conversation as well and the thoughts... well done for reminding us how life is, really!
ReplyDeletevery interesting post and graphics. This is really the reality of life. Well done.
ReplyDeletereymos, thank you and welcome to my blog.
ReplyDeletetotoo yan totoo yan maraming ganyan,sana naman e wag akong tumanda ng ganyan hahaha sana lang naman
ReplyDelete